دگر تظلم ما عاجزان کجا برسد

بس است نالهٔ ماگر به گوش ما برسد

به خاک منتظرانت بهارکاشته اند

بیا ز چشم دهیم آب تا حنا برسد

کسی به می نکند چارهٔ خمار وفا

پیامی از تو رسد قا دماغ ما برسد

سبکروان ز غم زاه و منزل آزادند

صدا ز خویش گذشته ست هر کجا برسد

تمامی خط پرگار بی کمالی نیست

دعا کنید سر ما به نقش پا برسد

ز آه ، بی جگر چاک بهره نتوان برد

گشودنی ست در خانه تا هوا برسد

ز سعی قامت خم گشته چشم آن دارم

که رفته رفته به آن طرهٔ دوتا برسد

ستمکش هوس نارسای اقبالم

به استخوان رسدم کار تا هما برسد

دماغ شکوه ندارم وگرنه می گفتم

به دوستان ز فراموشی ام دعا برسد

به عالمی که امل می کشد محاسن شیخ

کراست تاب رسیدن مگر قضا برسد

زکوشش است که دستت به دامنی نرسد

اگر دراز کنی پا به مدعا برسد

چنین که صرف طمع کردی آبرو بیدل

عرق کجاست اگر نوبت حیا برسد